“ศิลปะไทย” เป็นสิ่งที่ สุบรรณกริช ไกรคุ้ม ให้ความสนใจมาตั้งแต่เด็ก ได้เรียนรู้กระบวนการดั้งเดิมและเรื่องราวเบื้องหลังของจิตรกรรมฝาผนังในแต่ละยุคสมัยผ่านการศึกษาในภาควิชาศิลปะไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร จากประวัติศาสตร์อันยาวนาน เขาตระหนักดีว่า “จิตรกรรมไทยเป็นภาพสะท้อนของประวัติศาสตร์ไทย” ในงานของเขา ศิลปินได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการบันทึกประวัติศาสตร์โดยสะท้อนถึงเหตุการณ์ทางสังคม เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมในประเทศไทยในปัจจุบันผ่านมุมมองและข้อคิดของเขาเองในนิทรรศการเดี่ยว “Time Machine” ณ Head High Second Floor เชียงใหม่ ระหว่างวันที่ 18 มกราคม ถึง 22 กุมภาพันธ์ 2568
ศิลปินสร้างผลงานขึ้นโดยใช้กรรมวิธีแบบจิตรกรรมไทยโบราณ คือการสกัดสีฝุ่นจากวัตถุดิบในธรรมชาติ เช่น ดิน หิน แร่ เปลือกหอย พืช เป็นต้น ซึ่งใช้เวลาและความพิถีพิถัดอย่างมาก ทำให้สีที่ปรากฎในงานมีเอฟเฟคสวยงามเฉพาะตัว โดยสร้างสรรค์ลงบนแผ่นไม้สักเกิดเป็น “จิตรกรรมไทยขนาดเล็ก” (Thai miniature painting) ซึ่งอัดแน่นไปด้วยรายละเอียดยิบย่อยที่เกิดจากการผสมผสานเรื่องราวของคติความเชื่อ ค่านิยม วรรณกรรม เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ สเกลเล็กเชิญชวนให้ผู้ชมใช้เวลาและตรวจสอบสัญลักษณ์และปรัชญาที่ซ่อนอยู่ในภาพอย่างละเอียดถี่ถ้วน ด้วยความหวังว่าผู้ชมจะสามารถเข้าถึงแก่นแท้ของผลงาน
“Time Machine” นิทรรศการที่พาผู้ชมเข้าไปสำรวจไทม์ไลน์ที่บิดเบี้ยวของประเทศไทย ผ่านผลงานศิลปะที่เชื่อมโยงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เข้าด้วยกัน เล่าเรื่องราวของวิถีชีวิตใหม่ การปรับตัวของคนไทยต่อการเปลี่ยนแปลงต่างๆ เช่น เศรษฐกิจ การเมือง สภาพแวดล้อม เทคโนโลยี เป็นต้น พร้อมสะท้อนถึงปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในปัจจุบันอันเป็นผลพวงมาจากประวิติศาสตร์ที่ถูกซุกซ่อนไว้ในการเวลา และยังคงวนเวียนกลับมาเกิดวนลูปซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “อนาคตที่กำลังเดินทางไปอย่าให้เป็นอดีตอันเลวร้ายที่เคยผ่านมา”
