“Transcendence: Body as Landscape” นิทรรศการเดี่ยวล่าสุดของศิลปินชาวไทย “ฉัตรมงคล อินสว่าง” เกี่ยวกับความเจ็บป่วยและความตายของคนในครอบครัวกลายเป็นแรงผลักดันให้แสวงหาสัจธรรมผ่านปรัชญาของชีวิตและธรรมชาติ ผ่านภาพวาดและประติมากรรมที่สื่อถึงการเสื่อมสภาพของร่างกายผ่านสิ่งที่คนมองเห็น ทั้งไร้ตัวตนและไม่มีลักษณะเฉพาะ ถูกจัดแสดงที่ ริชาร์ด โคห์ ไฟน์ อาร์ต แกลเลอรี่ ชั้น 9 อาคารปีเตอร์สัน ระหว่างวันที่ 22 เมษายน ถึง 27 พฤษภาคม 2566 ติดตามได้ที่ www.rkfineart.com
นิทรรศการนี้ต่อยอดมาจากผลงานล่าสุดของ “ฉัตรมงคล” ความเข้มข้นของชิ้นงานและความคิดของเขาสอดประสานกันเป็นอย่างดี เห็นได้จากการเริ่มปลดปล่อยน้ำหนักและความเข้มข้นออกมาผ่านชิ้นงานของเขาในคอนเซปต์ร่างกายของมนุษย์ ผลงานชุดนี้ ฉัตรมงคล เหมือนจะปล่อยวางตัวตนและกายหยาบ ให้ร่างกายกลายเป็นเพียงส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เช่น บางชิ้นงานร่างกายก็ดูเหมือนเป็นเพียงส่วนหนึ่งของก้อนหินที่วางอยู่เฉยๆ บางชิ้นงาน เขาก็ทำให้ภาพของร่างกายหลอมรวมไปกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ เป็นภาพภูมิทัศน์ที่ไร้ซึ่งขอบเขต
“ฉัตรมงคล” สําเร็จการศึกษาปริญญาตรีจากคณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 (พ.ศ.2546) ปริญญาโท (พ.ศ.2552) และปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (ทัศนศิลป์) (พ.ศ.2562) เขาได้รับทุนการศึกษาจากรัฐบาลอิตาลี ในปี 2551 เพื่อศึกษาต่อในอิตาลีและได้รับประกาศนียบัตรด้านประติมากรรม (Hons) จาก Accademia di Belle Arti di Firenze จากนั้นได้สอนที่วิทยาลัยเพาะช่าง สาขาวิจิตรศิลป์ และเป็นหัวหน้าโครงการประติมากรรมตั้งแต่ปี 2557-2560 ซึ่งระหว่างนั้นเขาได้ทํางานและจัดแสดงผลงานไปด้วย
“ฉัตรมงคล” สนใจในธรรมชาติของมนุษย์มานานแล้ว ผลงานของเขาในช่วงเวลานี้จะเผยให้เห็นด้านมืดของมนุษย์ ตั้งแต่ความปรารถนาไปจนถึงความโลภ ความเกลียดชังและความอิจฉา ผ่านงานศิลปะของเขา อย่างไรก็ตามพอจบปริญญาโทและแม่ของเขามีอาการป่วย เขาก็ได้เปลี่ยนโฟกัสไปนำเสนอแง่มุมอื่น ๆของมนุษย์
เขาเริ่มค้นหาความหมายในการดํารงอยู่ของมนุษย์เราสังเกตร่างกายของเราว่ามีการเชื่อมต่อและถูกจัดวางในโลกของธรรมชาติอย่างไร ผลงานของเขาเริ่มโฟกัสไปที่ร่างกาย ฐานะที่เป็นแหล่งของความทุกข์ทรมาน เป็นเปลือกธรรมชาติที่ห่อหุ้มตัวของเราไว้ การหายใจและการไหลเวียนของอากาศ เคลื่อนผ่านเปลือกชิ้นนี้เชื่อมต่อร่างกายเข้ากับสภาพแวดล้อมและช่วยยืดให้การเสื่อมสลายนานขึ้น การพัฒนานี้ชัดเจนขึ้นระหว่างที่เขาเรียนปริญญาเอกจากหัวข้อภาพรูปแบบและเทคนิค ส่งผลให้งานประติมากรรมของเขาแสดงลักษณะและความเป็นปัจเจกและตัวตนน้อยลง เขายังเริ่มทํางานบนพื้นผิว 2 มิติมากขึ้น ตอนนี้เขาเป็นที่รู้จักในฐานะประติมากรที่สร้างประติมากรรมและภาพวาดเส้นที่แสวงหาความหมายของชีวิตพื้นที่ภายในและภายนอกและการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย
